|
Na veel onzin weer
even een keer een serieuze noot. Met voorzichtigheid geschreven want ook Dröge
is wel eens bang om zijn mening te uiten.
Bij Dröge’s
werkgever, een groot bedrijf, gelden bepaalde regels. Als je een groot bedrijf
hebt met veel medewerkers moet je een strak beleid voeren anders wordt het een
zooitje. Één van die regels is bijvoorbeeld dat wij, om alle klanten goed van
dienst te zijn, nieuwe vertegenwoordigers aan moeten nemen en daardoor met de
rayons moeten schuiven. Voor de klant is dit niet altijd fijn want dat houdt in
dat ze een andere vertegenwoordiger krijgen en ieder mens is bang voor
verandering. Klanten doen dan vaak vreemde uitspraken zoals “als ik een andere
vertegenwoordiger krijg dan stop ik met jullie”. Als dit een klant is die wij
niet kunnen missen dan gaan wij handelen uit angst, angst om de klant kwijt te
raken.
Angst is een slechte
raadgever, want je gaat dingen doen die tegen je beleid in gaan. Dan komt de
vraag; waar is de grens….. wanneer is een klant groot genoeg om hem te laten
bepalen?
Zoals al vaker
aangegeven is Nederland ook te vergelijken met een groot bedrijf. Wij
Nederlanders zijn de medewerkers die geld in het laatje brengen, de
internationale contacten zijn onze klanten en de regering is de directie. Deze
directie is momenteel aan het handelen uit angst. Welke angst? Angst ontstaan
door een geloof. Uit angst zal Dröge niet de naam van dit geloof in de mond
nemen maar de oorsprong komt uit islamitische landen. Dit geloof neemt meer en
meer de overhand in het bepalen van het beleid en de regels van ons aller
bedrijf Nederland. Dit geloof gaat langzamerhand de overhand nemen in de
besluitvorming. Kerken worden minder bezocht en moeten sluiten en moskeeën raken
overvol en moeten dus bijgebouwd worden. Door steeds meer toe te laten of
“normaal” te gaan vinden. Een boerka en een boerkini moet geaccepteerd worden,
maar zwemmen in een lange zwembroek of met peniskoker wordt verboden.
Legitimatieplicht en je gezicht tonen geldt alleen voor mensen met een helm op
of een bivakmuts, maar niet voor mensen met geloofsovertuigende gewaden.
Plannen om een film laten zien over hoe het er in bepaalde landen aan toe gaat
wordt met angst tegemoet gezien. Waarom? Omdat de landen waar wij zaken mee
doen, onze klanten, dreigen te stoppen met zaken doen en gaan onze producten
boycotten. Er komt zelfs dreiging dat onze militairen extra belaagd zullen
worden in een oorlogsland? Een tegenstander die nog nooit gehoord heeft van het
Verdrag van Genčve en dus al onze regels aan zijn laars lapt, gaat voor ons
bepalen wat wel en niet mag. Schijters als wij zijn gaan we dus, omdat we bang,
zijn handelen uit angst.
Angst is een slechte
raadgever, want je gaat dingen doen die tegen je beleid in gaan. Dan komt de
vraag; waar is de grens….. wanneer is een “klant” groot genoeg om hem te laten
bepalen?
Dröge |